YOKLUĞUNDA

Gün
Karanlýðý býrakýp giderken,
Çaresizliðin
Zafer çýðlýklarý yükselir
Bu kentten.
Bu kent ki
Hiç sebepsiz terkediliþin
Tek þahidi.
Koynunda saklar beni.
Akþam,
Olanca hýzýyla çýkagelir.
Yanýnda yalnýzlýk,
Çözülemeyen sýr.
Dertlerimle gecelerimi,
Birbiri ardýna düðümlerim.
Dayanamaz,
Onlarla patlar duygularým.
Uykusuz geceler,
Ne kadar da beni sever.
Tutamam
Tavanda oynamaya baþlar
Anýlar,
Üçer beþer.
Daðýlýr her tarafým
Ayrý yönlere.
Ortada kalmýþtýr
Sevgi dolu yüreðim.
Boðuþarak,
Yaþam savaþý verir
Sensizliðinle...





(18.6.2002 tarihli - 3.þiir kitabýmdan)

Sosyal Medyada Paylaşın: