Karanlýðý yaran ölümün sesi
Darbeyi vuruyor sinirlerime
Gece Azrail’in kuru busesi
Giriyor mahremden sýnýrlarýma
Düþerken günahým kirli deftere
Dünyanýn merkezi, kabuðu kanar
Defterin bu yükü çýkar sefere
Ruhumla beraber cesedim yanar
Sanýrdým yaþarken kendimi derviþ(!)
Üstüme üflenen bu ateþ de ne
Cenneti beklerken nasýldý bu iþ
Yalnýzca inanmak yetmedi anne
Tutuþtu eteðim yanmýþtý paçam
Cehennemin kalbi bana yaklaþmýþ
Saçýmý yakýyor ateþten fýrçam
Günahým, sevabýn boyunu aþmýþ
Ak yüzlü derviþlik bana mý kaldý
Utançtan kýzaran yanaðýma bak
Kanýmda þeytanlar aklýmý aldý
Her þeye inanan kafam da ahmak(!)
Yaþadýðým korku ömrüme yetti
Musibetin sonu iyiye çýksa
Kâbuslardan ruhum eziyet çekti
Ýnancým dalâlet yolunu yýksa
Mevlâ’m neyliyorsa hep güzel eyler
Son sözü her zaman elbet O söyler
Müjgân Akyüz/MAJ