SENDEN GİDİŞİM

ümit öylesine uzun sürdü ki
ümitsizliðe dönüþtü
sanki yaþamamýþtým
yada çok önce yaþamýþtýmda
o güne kadar ölüydüm

ben hiç duymadým ismimi
duydumda belki inanamadým
bana ait olduðuna bu ismin
öyle ya ismimin ne önemi vardý

ama ilk kez farkettim
ismimin bana göre olduðunu
senin aðzýndan döküldüðünde
ismim yakýnýna düþüyordu

mehtabým kadýným dedðinde
seninle var oluyordum
teninin kokusu bana yakýndý dokunduðumda

gözlerin gözlerimde..tenin tenimleydi
dudaklarýn nefessiz dudaklarýmdaydý
sen hep benimleydin aklýmda
sen herþeyinle hep benimdin

bugunlerde çok þey deðil yanlýzca
sevdiðim þeylerin bir parça benim olmasýný istiyordum
sarýlmak istedim çoðu zaman kokunu tenini özledim
en çok en çokta bakmaya doyamadýðým
gözlerini özledim

ama öyle uzak öyle ulaþýlmazdýn ki
azýçýk uzandýðýmda taþlaþýp kalýyordu elim
hiçbir zaman çözemedim
sendeki yerimi
yaþamýnda yüreðinde neydim
ya da nerede olmamý istedim

göremedin anlayamadýn sevgimi tükettiðini
zannederken beni tükettin
sevgimin büyüklüðünü anlayamadýn
tek seçeneðim bu þehri terketmek
senden gitmekti
mutsuzluk bile eskimiþti
her þey aleyimde iþliyordu

gidiþim bir geceye sýðdý
çýðlýk oldu sesim hoþçakal dedim
bu bir elvedaydý ama dilim varmadý
sana asla elveda diyecek gücüm olmadý

parmak izlerinin kokusunu duydum
bedenimde parmak izlerin vardý
baþýn göðsümdeydi saçlarýný okþadým
teninin kokusu hala çok güzeldi
parmak izlerin acýtýyordu

hiç yoktan bir sensizlik dahaydý
ayný þehirde ayný havayý solumayacaktýk artýk
daha gitmeden delice özlemiþtim seni
unutmak için ölmek gerekliydi belki
ama ölünmüyordu iþte
her gün bir parçan ölürken ölünmüyordu

zor olan hangisiydi bilemiyordum
senden mi yoksa bu büyülü þehirden
gitmekmiydi...


mehtap þentürk
Sosyal Medyada Paylaşın: