Kaç nevbahar indi yeryüzüne
Kaç cemre girdi topraðýn koynuna
Yokuþlar savruldu düze döndü de..
Yollar kýrgýn sana ,yürümemiþsin...
Korkularýmýzý yüklendiðimiz günden beri
Küslüðümüz bitmedi hayata...
Yaþanasý ne varsa arka cebimizde unuttuðumuz
Ardýmýza dönmeye bin feveran ederken,
Cesareti suya ,aklý firari seslere rehin verdik
Kanasýn dudaklarýmýz þimdi acýnasý düne
Ve kaskatý bir mevta soðukluðunda
Zemheriye bürünmüþ bugüne...
Soluma düþtü gözlerim biçare,sensiz
Pusuda gölgeler sarmýþ dört bir yanýmý
Keskin vuruþlarý varken kelimelerin
Ne sana söyleyebildim
Ne sýðabildim içlerine ...
Kýnsýz kýlýçlar kuþanmýþtým oysa
Pervasýz heceler büyütürken kucaðýmda
Yamalý bir bohçadan düþtü bütün cesaretim
Sevdiðim ...Toprakla göðün kavuþtuðu yerde
Bitti ...Sana dair biriktirdiklerim ...
ya leyl ...25.12.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.