Kanadım Olur musunuz Kendime Uçacağım

Güvercinin kanadýný kýrdýlar;
Yalnýzlýðýn,
Yapayalnýzlýðýn ortasýnda bir yere,
Sonsuz karanlýða gömdüler!
Kolumdu, kanadýmdý, adýmdý
Adýmý vurdular!..

Ellerimi aldýlar,
Jüpitere koydular;
Ellerim hapiste!

Gözlerimi aldýlar,
Pluton’a Neptun’a götürdüler;
Gözlerim baðlý!
Yüreðimi bin ýþýk yýlý ötede bir yere attýlar!
Yüreðim ayaklar altýnda...

Getirin ellerimi Jüpiter’den,
Ben Jüpiter’e gidemem,
Gözlerim yok,
Gözlerimi aldýnýz...

Getirin gözlerimi Pluton’dan, Neptun’dan
Ben Pluton’a, Neptun’a gidemem!
Yüreðim yok,
Yüreðimi aldýnýz...

Getirin yüreðimi yüz ýþýk yýlý öteden,
Ben yüz ýþýk yýlý öteye gidemem;
Kanatlarým yok
Kanatlarýmý kýrdýnýz...

Siz deðilim ben;
Ben güzel bir güvercinim,
Siyah-beyaz-gri
Kanadýyla evrenin resmini çizenim!..

Çýrparým kýrýk kanatlarýmý tan vakti ufukta;
Güneþi karþýlarým,
Güneþi kovalarým,
Güneþi uðurlarým!..

Ben masum kalpli bir güvercinim
Yalnýzlýðýn, yapayalnýzlýðýn ortasýnda;
Elleri hapiste,
Gözleri hapiste,
Yüreði hapiste!..

Verin ellerimi,
Verin gözlerimi,
Yüreðimi getireceðim!..
Bin ýþýk yýlý ötelerden
Kendimi toplayacaðým...

2 Nisan 2011/ANKARA

Sosyal Medyada Paylaşın: