Bir dað serinliðini vurup gönül ülkeme
upuzun yollara vurdum kendimi mecalsiz
üþüdü bakýp kimsesizliðime turna kuþlarý
üþüdü börtü-böcek ve tüm dað çiçekleri
gitsem ayaklarým ýslak, baþým dönüyor
kalsam hep kahýr renginde iner gözlerime akþam
sevda hayatýn neresinde duruyor ey yar
herkes bildi sevdiðimi, bir sen bilmedin
Sustu baþýmdaki mavi rüzgar, içimdeki kar beyazý
hayallerimdeki düþ martýsý.
hüznün zifir saçlarý sardý gecelerimi,
ýpýslak hayaller düþtü düþülkeme
yaðmur olup aktý gözlerim dünyanýn üzerine
ýrmak olup aðladým, sel olup çaðladým
rüzgar olup estim çýðlýk çýðlýða
herkes duydu feryadýmý, bir sen duymadýn ey yar
Kör kuyulara sarkýtýp özlemlerimi
kaç mevsimsiz hazan düþtü yapraðýma
kaç yýl gözlerim yollarda seni bekledim
kaç yýl oldu sensizim, avareyim, divaneyim
kaç yýl oldu sözlerim dudaklarýmda suskun
þiirlerim dudaklarýmda öksüz
hayalin gözlerimde periþan
gidenler dönüp geldi ey yar, bir sen gelmedin
yüreðime yazdým seni ey vefasýz yar
aldýðým nefese yazdým
sen artýk benim vazgeçilmezimsin
bilki ömrüm yettikçe seni her gün bekleyeceðim
hayallerim bozguna uðramýþ bir düþ bahçesi gibi solsa da
alným çizgi, yüzüm hüzün, saçlarýma ak düþse de
yine de seni delikanlý yüreðimle seveceðim
Ve bir gün ölürsem de menekþe gözlerinde öleceðim...