Yaş almış beş şiiri.

Yaþ almýþ beþ, geldik yolun sonuna.
Ýniþe, geçtik,
Her gün, biraz daha yokuþtan.
Vücut yorgun, gönül yorgun,
Yüzlerimdeki, derin çizgiler zamanlardan,
Çektiðim acýlardan.
Gözaltlarým mosmor, çoðalýp durmakta çizgilerim.
Geçemez oldum, eskisi gibi aynalarýn karþýsýna.
Nedendir, þu gözaltýnda çizgilerim,
Her birinde, bin ah var der,
Sorarsan ona.
Ve acýlarla hayallerle yaþamak öldürmekte,
Beni gün be gün yaþlandýrýr biraz daha yaþadýðým zaman.
Ölümün kokusu gelmekte, duyarým,
Yaklaþan, zamandan...

***
Ne aþk var ne meþk var,
Yaþlý, kalbimde.
Ne de yürekten seven bir gönül var.
Zaman denen yýllar, çaldý hepsini benden.
Hazana döndü, gönül bahçem.
Ne güller açar oldu,
Ne de onu özleyen bülbüller
Öter oldu,
Gönül bahçemde…
***

Birer, birer kaybolup gitti dostlar,
Hal hatýr soracak kimseler de, kalmadý onlardan,
Gitti, kimi geç kimi erken.
Hasret hicran ve hüzünlerle doluyum,
Ayrý kaldým, herkes gibi ben de,
Dost bildiklerimden...
***

Ey benim, vefalý gönlüm,
Bak sen’ de,
Kaybolup gidenler gibi zamana yenik düþtün.
Ýniþe geçtin, sen de zirvenden,
Zamana karþý koyacak gücün yok senin
Þarkýlar söylense, þiirler okunsa üzülürsün,
Aðlarsýn’ da,
Yaþlar düþer gözlerinden…
***

31 Mart 2011-03-31
A.Yüksel Þanlý er
Antalya








Sosyal Medyada Paylaşın: