Saklamak mý, sürerek en asil duygularý, Eller duyar korkusuyla kat kat beze dolayýp Yoksa götürüp uzaklarda topraklara gömmek mi? Saklamak, saklanmak mý? Ýtiraf et, çekinme; Yedi kat muþambaya sarýldýn, saklandýn mý? Kendinden bile…
Saklamýþtýn, toplayýp mutahhar duygularý Endiþeye kapýlmýþ, sarp yamaçta dal veren þu serviler Ateþe atýp yakmak, toplayýp küllerini Kuyulara atmak mý? Rutubetin hükmünde hayata tutunmak mý? Saklamak, saklanmak mý? Ýtiraf et, çekinme; Bulunduðun ortamýn rengine bürünüp, saklandýn mý? Kendinden bile…
Paylaþýrken sevgiyi Uçan kuþla, aðaçla, türküler biçiminde Suya bakýp ahenkle akýþýna kapýlmak Yele söylemedin mi, götürsünler uzaða… Hep içine kapandýn Hep kendinden gizlendin Saklamadýn sevgini, sen kendini sakladýn Saklanmanýn sonunda, Hayattan uzaklaþtýn…
Ey yar! Güneþe bakýp beni andýðýný unutma Unutma! Ay’da hayal, resmimi çizdiðini Akan suyu ben sayýp içtiðini unutma Unutma! Uzaklaþýp beni çok üzdüðünü
Sevdamýzý baðladýn ya kuþlarýn kanadýna Unutma! Unutsan da, geleceðim yâdýna… ** Saklamana gerek yok Herkes bilir; farkýnda Sanýrým sen deðilsin, Bir sen kaldýn sevdanýn o mahzun firakýnda.
Rüyada her þey kolay Düþ deyip geçiverdin Karanlýk bastýrýnca yaþýnla göçüverdin Oysa bütün rüyalar ben ile var olmuþtu Gönlüne giriverip, belleðine dolmuþtu
Yumunca gözlerini, beni görmen muhakkak
Yalnýz baþýna kalýp, dolaþýrken rýhtýmda Kabaran dalgalarda, denizlerde; karþýnda Uzaktan geçip giden gemiler gördüðünde Aklýna geleceðim, korkup da kaldýrmadan Sallayacaksýn mutlak, elini de içinden
Ah bu haller N’olur sanki söylesen, taþlar mý çatlayacak “Ar yok mu sende?” Diyen elbet çýkacak Bilsen, bilsen arsýzlýk kanyonunda baþa güreþen onlar Onlar mý anlayacak senin o pak gönlünü Onlara mý havale Söyle, söyle onlara mý havale bizim aþkýmýz, söyle…
Çok zamandýr uyumam Nedendir bilir misin, ey korkak ruhum Bilirsin, bilirsin de pusmuþsun, söylemesin Uyumam, çünkü dalýp da rüyalara korkum kopmak gerçekten Görmek istemiyorum sessiz düþümde seni Neylerim kokun yoksa neylerim yalnýz teni
Þair der ki; “Dalardýk uykulara Hasret kaldýðýmýz anlarda, yara Düþler görür, düþlerde seviþirdik…” Ýstemem o rüyalarý, istemem kalsýn onda Ateþler sarsýn teni, mekân tutsunlar bu canda
Ah bu haller N’olur sanki söylesen gerçekten sevdiðini Sular terse mi akar Yoksa âlem toplanýp, sana kötü mü bakar Aldýrma, aldýrma bil ki onlar bataklýða gömülmüþ en baþa güreþendir Onlar vücudu kaplamýþ sadece kurdeþendir; Onlara mý havale Söyle, söyle onlara mý havale bizim aþkýmýz, söyle… …..Eyvah! …..Eyvah!
Güneri Yýldýz (Elazýð, 15.10.2010)
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Güneri Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.