sahte gülüþlerde kaldý bu sevda yalana kandý,aldatýldý,kül oldu.. yaðan yaðmurun dövdüðü bir kara parçasý.. hiç umut yok mu filizlenecek tohumdan... açmayacak bi bitki gibi iþte sevdam..aþklarýn yüz karasý
sanki yýllar almýþ götürmüþ uzak diyarlara. artýk bende kaldý özlemin... kahpeliðin son mahkemesinde bir celsede bitti kederim...
sevme derler bana.. bahtýn yok bu hususta.. çabalama artýk yýpratma kenidini söyle tüm yaptýklarýna raðmen sevilmeye deðer mi?
ne ben sevmekten usanýrým ne de sevda ateþinde yanýp tutuþmaktan uslanýrým.. her þeye deðecek bi sevgili elbet çýkar da insanýn karþýsýna ben aþkýn ihanetini nasýl unuturum...
yalan dünya beni benden ettin bu hayat yolculuðunda.. bir sevdayla baþa çýkamadým ona yanarým...
Serpil KARAGÖZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Raziel88 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.