BOĞULMUŞ SAATLER

Akþam;
Tüm kasvetiyle
Çýkarken karþýdan;
Yalnýzlýðýn
Dayanýlmaz kokusu girer
Kapý aralýðýndan.
Duygularým,
Terkedilmiþliðin
Elbisesini giyer.
Çaresizlikten
Bulamam kaçacak yer.


Gecelere
Teslmiyet baþlar istemeden.
Sensizlik;
Örter üstüme,
Yorganýný inceden.
Kabuslarýn, Canhýraþ seleri
Ortalýðý daðýtýr.


Akamaz gözyaþlarým,
Þaþýrýp kalýr.
Bir
Hüzün senfonisi baþlar
Odamda.
Yokluðun,
Aklýma geldikçe,
Çoktan
Öldüðümü anlarým
Garipçe....







(1.6.2002 tarihli 3.þiir kitabýmdn)
Sosyal Medyada Paylaşın: