Belki kýzýyorsun ama
ne olur, anlamaya çalýþ beni!
Kulaðýma hoþ gelse de o sesler
ruhum ýslansa da sebepsiz!
Þimþekler çakýyor öylesine.
Ufkum tutuldu,
nefesim kurudu,
bir türlü sýrrýna eremedim.
Renkleri tarifsiz ikramlarýna,
Feleði þaþtý gözlerimin.
Gel gör ki bir anda,
sularýnda yüzemedi belleðim.
Doðrusunu istersen eðer
eskileri karýþtýrmaya biraz da üþendim.
Gün görmemiþ sitemlerini yolla istersen
ama þapkayý önüne koymak büyük erdem.
Ýyi düþün, beni düþün bütün kalbinle!
Tahmin ediyorum ki;
bana hak vereceksin.
Ne bana sensizliði
ne sana bensizliði,
ben seçmedim.
Sýnýrlarýn zorlandýðý yerde,
Ufkum tutuldu ve ben çaresizdim.
29.03.2011-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.