kehribar çocuklar

bir çocuk denize düþtü
balýk onu yuttu
yüreði kabardý fincanýn
üç vakte kadar
o da ölür

gelir diyorsun haber
ama çocuklarý öldürüyorlar
eskitiyorlar tüm yenileri
topraðýn altýnda
reçine kaplý kemikler

baðýrmasan da duyuyorum
önünde ardýnda kayýp
yersiz yurtsuz bir daðsýn iþte
esrik de görüyorum
çýldýrmýþ olmalý kulaklarým

eve doðru giden yol
bahçelerde küsüyor çiçekler
ufkumda sancýlý bayraklar
gökyüzünden çalýntý
rüzgar olsan ne var

aklýma düþen su tadýnda
dilim damaðým caným
yapýþtým yakasýna adaletin
aþkýn gümüþün ve ufkun
hesap soruyorum

bin tezatla kaplý cennet
ruhumun envai türde yurdu
af dediðin Kerbela’da puþt
evladý kesen kýlýç
ille de intikam



Sosyal Medyada Paylaşın: