Dünya öldü bugün! Alýp götürdüler onu Koskocaman bir tabutta, Dört adamýn omzunda!..
Aðlýyor þimdi talihsiz kuþlar Ve çaresiz yýldýzlar... Yok artýk otobüs duraklarý, Fabrika bacalarý, Daðlar, vadiler... Kaybolup gitti, Sýkýþýp kaldý, unutuldu savaþlarla Dondu bir yerde!..
Þimdi güneþ kimin için doðacak, Kimin ardýna saklanacak aydede Ve kime göz kýrpacak çoban yýldýzý?.. Kimin için gözyaþý dökecek sevgili?
Artýk ne arz-talep kanunu, Ne izafiyet teorisi konuþulacak meydanlarda; Ne tren düdüðü, Ne de vapur kampanasý yankýlanacak Karanlýk gecelerde!..
Yok oldu iþte beyaz yakalý önlükler Ve mektep sýralarý... Gelmeyecek artýk evlere Ne icra memuru, Ne de sarý þapkalý postacý!
Dünya gidiyor gökyüzünde, Uzaklarda bir yere; Kendi derdinde, kendi ekseninde Dört adamýn omzunda!..
27 Mart 2011/ANKARA Rukiye Çelik
NOT: Bu þiirin Ýngilizcesi ABD’de birinci gelerek ödül almýþtýr. Belki basit, düz bir anlatým olarak görülebilir ancak taþýdýðý derin anlam oldukça önemlidir...
Bunu da ancak sizin gibi deðerli ve okuduðunu anlayan kiþiler bilir...Teþekkürler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
bonheur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.