Şair allegro bestesinde...

Varsýn kalemini kýrsýnlar þairin,
Nasýl olsa bir iþe yaramýyor artýk.

Kimse inanmýyor mesela,
Artýk þaire.
Bahar geldiðini söylese bile,
O güzellikleri yazsa bile herkese,
Kimse kanmýyor pembe düþlere.
Ki eskiden de kanmazdý da kimse,
Bakmayýn,
Sanattýr diye yutmuþ çoðu kimse!

Sevmeyi de absürt bir bilmece halinde,
Tütün sarýlmýþ a-4 kaðýtlarý gibi,
Top top tahta raflarýn içerisinde,
Tozlanmaya mahkum birer acýlý anne gibi,
Mürekkep yerine kan damlatan ruhu ile,
Þair yazmýþsa da birkaç dize,
Artýk nafile iþte!

Kimse okumazken bütün meþhurlarý ilkin;
Ya da incelemezken en güzelleri bile yeniden,
Kendine yazýk edilmiþ þair zannedip kendini,
Þarký dahi dinlemezken ilhamlar adýna,
Soytarýlýk yapýp,hýyar yedikten sonra,
Bir de üstüne,
Hece hece;
Þair okunmaz olmuþ gerçek sesiyle.

Ne kadar çalýþsa da kafasý,
Hani uzayýn kara delikleri deðil de;
Ay’a bir seyahat gibi yeniden,
Düþünürken geceleri bir daha,
Eski hüzünleri bitirtemiyorsa,
Aðlayan gözlerin ardýnda,
Ne kadar yazsa da þair artýk,
Nafile,
Dize dize,
Dizlerinde tüketilen bir kaðýdýn ömrüyle.

Þimdi yine bir þair Ýstanbul’da yazýyor ümidiyle,
Ben de dolduruyorum öylesine iþte,
Beyaz kaðýtlarý kendi bilmecemde.
O þair de biliyor,ki ben bile biliyorken,
Yaþamayý böylesine!

Hani þimdi o da sahilde kahvesini yudumlarken,
Karþý yakanýn dönüþü olmayan sesinde,
Nasýl geçilir ümidiyle,
Beklerken vapuru pare pare olmuþ,
Hazin bir ümitle;
Ýþte öyle artýk biliyor o þair de,
Sevgiler de yakasýna varýlmaz sallarý olan,
Mecburi hüzünlerin esiri olmuþtur artýk.
Ayný ümit yetmeyen bir eskici hükmünde,
Þairin dilinde,
Benim gözlerimde yeþeren ümidin,
Öylesine sesinde!

Artýk sonlanmasýný istiyorken bir günün daha,
Þair suyunu içerken sahilde,
Deniz analarýný görecek gözlerin,
Susmuþ dileklerinde,
Aðlayan gözbebeklerinde,
Titreyen ellerinde,
Kesilmiþ bileklerinde,
Yanmýþ yüreðinde,
Kýrýlmýþ dizinde,
Boðuk sesiyle,
Uzamýþ týrnaklarýnýn kiri pasý ile,
Yaðlarýný damlatan hececi hükmünde,
Þair de,
Bir ömrü tek baþýna geçirdiði,
Sahilde mütevazi bir evde,
Sessiz ve kederli bir halde,
Hiçbir anýya ait resim olmayan döþemelerinde,
Möblesinin ayaðý kýrýk hayaliyle,
Balýkçýdan aldýðý iki mezgidi kýzartýp sofrasýnda,
Kederi ile tek baþýna yerken bugünde,
Artýk þairler de iþe yaramýyor bestesinde,
Gün tükeniyor bugünde.

Bahar gelmiþ kime ne?
Þair gözyaþlarýný silemeden uyumuþ iþte….


Por lo tanto;hayal kurmak iyidir,
Þair olmasak bile!

Sosyal Medyada Paylaşın: