soðuk ikindilerde özlediðim portakal çiçeði kokusuna uzanan küçük bir balkon anýsý artýk birlikte sesine sýðýndýðýmýz yaðmur...
pan konulu pencerendeki sorulu aðaç içeride son aydýnlýðý günün kaprisli sevgiye yeni adlar buluyorum güleç yüzünde çünkü bütün kuþlar uçar bütün balýklar yüzer eser bütün rüzgarlar ben de seni düþünürüm...
sanki unutkan ölümlerle baþlar her an yanýmda deðilse güzden uzaklaþýþýn ýssýz eþikler kýskanýr yalnýzlýðýmý çünkü yýldýzlar geceyi bekler çocuklar sabahý yollar uzaðý bekler ben de seni beklerim...
sýkýcý yazlar büyür öfkeme susuþundan arta kalanýmda mevsimler korkulu gelir göçebe rüyalarýma mecalim yok bakýþlarýný çaðýrmaya göðüme uykularým koþar yardýmýna intiharlarýmýn ölüysem sensiz... ben kendimi deðil öldüreceðim sensizliðimi...
Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.