Uyandýlar yataklarýndan! Dirilmek istiyoruz diye baðýrdý ölüler.. Yaþayanlara; yürüyün,en ileri artýk. Cenneti aramayýn,bu dünya Kardeþce paylaþýlýrsa cennet.
Koþtu en gençler,cesareti sevenler, Açtýlar mezarlarý,sayýsýzdý ölüler. Çýkardýlar kefenleri üzerlerinden, Çiftçisi oraðýný,iþçisi anahtarýný aldý, Kral sarayýna doðru yola koyuldular.
Kasasýný doldurmakla meþguldü tüccarlar, Patronlar en iyi viskisini yudumlamaktaydý, Yeþil renkli kral ise boyadý yüzünü beyaza, Giydirdi askerlerine kendi rengin’deki elbiseleri.
Halk çoktan milyarlarca sayýya ulaþmýþtý, Geçmiþ zamanda sömrülen ölüler,canlýydýlar, Ýntikam yeminleriyle dayandýlar demirden kapýlara, Hürriyetin ve cennetin filizleneceðini söylediler.
Seslendi kalabalýðýn arasýndan bir ses Bu þairdi,ihanet suçuyla sürgün edilen, ’’Hiç birþey kalmamýþ olsada ellerimizde Mutlaka olacak þeylerin sahipleri bizleriz’’..
Þimdi! zindanda unutulanlar kýrdý zincirlerini, Onlarda geldi en sýcak yerinde kavganýn, Ölü analarý uzun uzun aðýtlar yaktý, Attý sonra kendini yürüyenlerin en önüne.
Bunun bir hayal olduðunu söyleyenler, Aldýrmadan tanrýnýn günahlarýna,koþtular, Tanrýnýn cellatlarý söz söylemeye baþlayacaktý -ki ’’ Neredeydi savaþlarýn hüküm sürdüðü, Açlýðýn yavaþ yavaþ öldürdüðü, yýllarda tanrýnýz?’’ Sustu zebaniler çekildiler silahlarýyla kenara.
Koca dünya dikmiþdi gözlerini. Kulaðý gelecek haberlerdeydi, Gece sarhoþ sabahý doðuruyorken Unuttu aðaçlar dallarýndaki yapraklarý.
Þimdi ne olacak? dedi ölülerdin biri Dünya kuþatýlmýþtý yeniden, Tarlalar üretenin,sanayiler iþçilerindi artýk. Ama birleþiyordu tüm dünya insanlarý Birleþtikce kaldýrýlýyordu tüm sýnýrlar, Vaad ettikleriyle gelen ölüler, Çoktan vermiþti ellerimize CENNETÝ..
Devrim Dokdere Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrim Dokdere Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.