Beþ koca gecedir düþlerimdesin: Volta atarken soðuk caddelerde, Odamda Ve bu son þiiri baþlamýþken yazmaya..
Sönüyorken kentin ýþýklarý: Gökyüzü kucaklaþýrken yer kabuðu ile O siyah saçlarýn belirir,yüreðimin üzerinde, Ne güzel þeydir konuþmak sabahý seninle.. Beni zapt eden birþeyler var, Yoksa hani dayanýlmaz iþkencedir yokluðun..
Elleriyle okþuyor karanlýk yanaklarýmý Güneþden kalma bir sýcaklýk, Ve papatya kokusu iþliyor tenime, Rahatlatýyor yorgun bedenimi, -Ki benim akþamlarým hep böyledir Gelir; çalmadan kapýmý girer, Henüz ben buyur etmemiþken Oturur vesikalýk resminin en dibine...
Bir kadýnýn günlüðünü yazýyorum. Yine ben yazmalýyým senin yerine: Parmaklarýný süsleyen yüzüðü yazmalý Yada en alt çekmece’deki beyaz kazaðýný, -Belki de görmezden gelerek seni,yazmalý Kazaðý iþleyen kadýnýn kýrmýzý ellerini, Altýn madeninde akþamý dört gözle bekleyen Fakir ama onurlu iþçinin, alýn terini..
Hiçmi yazmamalýyým? Koþarak çýkmalýyým dýþarý Ayýn beyazlýðýný taþýmalýyým karanlýðýma, Tam haps etmiþken onu kendi aydýnlýðýma Yüksek sesle okumalýyým adýna yazýlanlarý..
Uyuyup kalacaðým bir köþede: Kuþ sesleri ve fabrika otobüsleri Uyandýracak, sahabýn ilk ýþýklarýnda Solgun göz bebeklerimi,
Ve devam edeceðim kaldýðým yerden Yaþamaya, Yaþarken seni yazmaya...
DEVRÝM DOKDERE
Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrim Dokdere Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.