CANDAKİ CANA

Sen bende bensin ey can…
Görülmedi yeryüzünde asla.
Ne böyle bir aþk, ne de heyecan.
Sen kendini hurilerle kýyasla.
Senden bir haber beklerim her an.
Senden habersiz kalsam bir an,
Dolar gönlüm emsalsiz bir yasla.
Biraz hüzünlendiðini hissetsem,
Ruhum sahne olur yangýnlara.
Kalbim kanar.
Seni bir an bile üzmektense,
Deðil bir kez,
Ýnan bin kez ölürüm.
Sensizlik korkusu yanýnda,
Hafif kalýr hem korkusu, hem de ölüm.
Zira,
Bu caný sana feda edip ölmek demek,
Mahþer’de bile gülmek demektir.
Ey canýmýn içindeki can…
Sensin bu gönlüme tek canan.
Kutsaldýr her bir aný nefesin.
Senin uðrunda harcanan….
Neþem senin neþene,
Hüznüm senin hüznüne baðlýdýr.
Bir an hüzünlensen,
Solungaçlar misali solar ciðerim..
Balýðýn karaya çýktýðý an gibi…
Kalmaz bende, ne can ne de nefes.
Hüznüme sensin diye gelse,
Senden bir seda, sende bir ses.
Kendimin yanýnda bile,
Kalmaz deðerim.
Ey canýmdaki can,
Sen bende bensin ey canan..
Görülmedi yeryüzünde asla.
Ne böyle bir aþk, ne de heyecan.

Mustafa EROL
24.03.2011
ANTALYA /MANAVGAT

Sosyal Medyada Paylaşın: