Hayatý yaþayarak öðrenir insan
hata yapýnca öðrenir özür dilemeyi
ve hata yaptýkça anlar doðru yolda ilerlediðini
yol aldýkça anlar mesafeleri
Her darbe alýþýnda öðrenir
ayaklarýnýn üzerinde olduðunu
baþlar olðunlaþmaya, sonrasýnda
varýr farkýna bir gün, herkesin ayný sen olmadýðýna
Güvenmemeyi öðrenir sonra yapraða
rüzgâr estiðinde yön deðiþtirdiðini görür
hatta kopup gittiðini rüzgâr uðruna
iþte o an düþünür insan, sahip olduklarýný kaybedebileceðini
Nisanda anlar baharýn geldiðini
güneþ vururken saçlarýna
biranda yaðmur baþladýðýnda görür ki
her an herþeyin olabileceðini
Zamanýn bittiðini anlayacak birgün
boþa çevrilen kum saatlerinin akmasý gibi
her uyandýðýnda herþey baþa dönecek
kuytu köþelerde ölüm hep bir adým yakýnýnda olacak
son cemre misali topraklar saracak
hayatý harf harf heybesine doldurup
azâd olduðu daðýn yamaçlarýna
doðuraný sonkez koklayamadýðý için dert yanacak
Arayýþ içinde olur bazen insan
eksildiðinde içinde birþeyler
bilinmeyen bir sokaða salar kendini bilmeden
farklýlýk ister alýþkanlýklarýndan uzak
göze alýr çok þeyi, bilmediklerinin korkusu yüreðinde
Öðrendikleri cebinde
yeni þafaklara diker gözlerini
ama hiç bir þafak
anne sýcaklýðý ilikleyerek içimize doðmayacak yazýk ki...
Yasemin þen
Deðerli kaleme teþekkürlerimle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.