En zifiri gecelere gömeceðim umutlarýmý
Yüreðimden hiç çýkmayan bir yara olup kalacaksýn bir köþede
Bir sonbahar sabahý kapýnda,
Kurumuþ bir yaprak gibi sararacak yüzüm
Ellerimi açtýðýmda semaya
Yüzüm yok ki yalvarmaya
Yine en içli þiirlerimi okuyacaðým sana
Belki o zaman ulaþýr hýçkýrýklarým kulaklarýna
Bil ki o zaman hasrettir dudaklarým dudaklarýna
Kapkaranlýk göklerde neden maviyi aradým?
Ayaz tipi vurdu birden sarardým
Ben hayattan binbir yaralar aldým
Soluðum kesildi konuþamadým
Okuyamadým ismini bile yazmadýðým þiirimi
En son noktayý nereye ekleyeceðimi bilemedim bir türlü
Noktasýz cümlelerim oldun kimi zaman
Kimi zaman iki satýrlýk hece oldun dudaklarýmda
En çokta isimsiz þiirim oldun sen
Ýsimsiz þiir…