Kadın Kokmalı Şiir

Ressam olmayý bilmeli þair dediðin
kelimelerini rengarenk ustaca boyamalý.
Ýstanbul kalabalýðý bir þiirde
hassas fýrça darbesiyle
kýz kulesini göstermeli.


Geceyi anlatacaksa
önce güneþin kýzýl saçlarýnýn boyasýný akýtmalý suya
karanlýðýn esintisini üflemeli yüzümüze
can penceresinden gökten ayýn þavkýný çalmalý
yýldýzlarýn simleriyle parýldamalý dizeleri.

Güneþi yazýyorsa þair
duvardan süzülmeli ýþýk hüzmesi
iliðimize iþlemeli ýsýsý.

Denizi, gökyüzünü, özgürlüðü yazacaksa
kanatlanýp gelmeli mavilik
martýlarýn çýðlýklarýný duymalýyýz
iyot kousu sarmalý dört yaný
duvarlar yýkýlmalý o an
tel örgüler sökülmeli
kýrlmalý paslý kelepçelerin kilidi.

Acýyý, hüznü yatýracaksa dizelere
burkulmalý yüreðimiz kan damlayan mýsralardan.


Sözcüklerle aþký çizerken
kalemi ilmek ilmek nakþetmeli
kelimelerin üzerine hafifçe tül örtmeli þair
mis gibi kadýn kokmalý þiir.

Sosyal Medyada Paylaşın: