Bir kanadý kýrýlmýþ, yavru bir serçe gibi Kaf daðýnda üþüyen, Zümrüd-ü Anka kuþum. Gönüller âleminde, mefrûþâtý aþk ile Kaf daðýný döþeyen, Zümrüd-ü Anka kuþum.
Gören dilini yutsun, güzelce bir örtün de Ýzini sürdüm durdum, seksen ilde Bartýn’da Sevdâya dûçâr olup, hamal gibi sýrtýnda Kaf daðýný taþýyan, Zümrüd-ü Anka kuþum.
Ancak çekenler bilir, budur en acý yara Terâzi tartmaz onu, aþkta olur mu dara? Durma bir an önce gel, zulmeti yara yara Kaf daðýnda ýþýyan, Zümrüd-ü Anka kuþum.
Ser ayaðýn altýna, ben olayým türâbý Hem içtin hem içirdin, sonunda aþk þarâbý Gök kuþaðý misâli, andýrýrsýn serâbý Kaf daðýnda yaþayan, Zümrüd-ü Anka kuþum.
Ne yersin ne içersin, oradaki aþýn ne Sisli, boralý daðda, hayâlin ne, düþün ne Sen bir gönül kuþusun, Kaf daðýnda iþin ne Gönlüm sana âþiyan, Zümrüd-ü Anka kuþum…
Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.