Evler komþu burada, insanlar yabancý! Komþu olmak ne mümkün, garibi tutar sancý. Yerlide bir tafra var; yeni geleni dýþlar, Kahreder yabancýyý yukarýdan bakýþlar.
Kiminde atký þalvar, kimi mini etekli; Kimisi tavuk besler, kimi buldok köpekli. Bütün tipler burada ne istersen bulunur; Ne bir hacet verilir, ne bir hacet alýnýr.
Yanaþsan birisine,içini dökmek için; Hemen de kuþkulanýr buraya geldin niçin? Evler eski diyerek eski komþu aranýr! Kimin nesi bu diye köþe bucak taranýr.
Bir avuç kapý önü süpürmesi dert olur; Küçücük bir yardýmda,kendince cömert olur! Devam eder el olmak seneler geçer böyle; Adýný bilmez gibi anarlar seni köyle!
Süleyman Üstün Sosyal Medyada Paylaşın:
ümit ışığı 2010 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.