UTANIYORUM

Ey hayýrdan nasibini almamýþ yaralý gönül,
Dünden bu güne hep yoldaþým sen oldun
Vadide vahanýn yanýnda sahraya yumuldun
Gittin onca insanýn içinde hep vefasýzlarý buldun
Allah’ýn belasý yürek en sonunda sonum oldu.

Kilim gibi döþedim acýlarýmý
Gözlerime mil çekip yýllarýmý çaldýlar
Umrundamýyým sanki kimsenin
Sýr olup gidiþimin farkýna bile varýlmayacak
Umutlar zamanýn ardýnda kalmýþsa
Yeþeren filizlerde açan güller de solsun,
Sevda uðruna süründürmüþse kader ,
Varsýn keder de gitmesin.

Bu postu koca aleme çok gören dost sandýklarým
Ben size can verirken her fýrsatta canýmý yaktýnýz,
Mýzrak gibi baðrýmý deþerken sözleriniz
Suratýnýza küfredercesine sustum anlamadýnýz,
Üzerime üzerime gelip iyiden iyiye tükettiniz
Kaybedecek bir þeyim kalmadý
Oysa siz herþeyimdiniz bunu unuttunuz,
Mýh gibi çakýn aklýnýza þimdi
Ben yaþattýklarýnýzý asla unutmam.
Siz daha beni tanýyamamýþsýnýz.

Bilmezden geliþlerm, aptala yatýþlarým,
Kaybetme korkumdan deðil
Karþýmdakinin yalan söyleme potansiyeline olan merakýmdandýr
Cefadan vefaya yoðurdum ömrümü,
Yýllarýn yorgunluðu var gözlerimde,
Günahtan sevaba tonlarca yük taþýyorum
Buz daðý yüreðimi avutacak
Bir çift söz ,bir sýcak tebessüm arýyorum,
Uzaklara yaslanan bir kara sevda,
Ufukta batan filizlenmemiþ umutlar
Her gün batýmý býrakýldýðým yere bakýyorum.

Öksüz çocuðun kirli saçlarýnýn arasýnda ýslýk çalan rüzgar gibi
Boðazýma düðümlenir hýçkýrýklarým.
Neye yarar sanki anlayan olmadýktan sonra sýzlanmak.
Oturup bir köþede aðlamak istiyorum UTANIYORUM
Geriye dönüp baktýðýmda
Yaþantýmda utanç duyacaðým hiç bir sahnede rol almadým,
Yüceler Yücesinin bahþettiði hayatý þerefimle yaþadým,
Tek piþmanlýðým kuruþ bile etmeyecek insanlarý
Ayaklarýmýn altýndan alýp baþýmýn üstüne taþýmaktýr.
Þimdi,ait olduklarý yere atasým var ama þerefimden UTANIYORUM.

Mehmet Zafer
Sosyal Medyada Paylaşın: