kýsýldýðým kapanda kuþ sürüleri herkesin özgürlüðü bi garip sevmelerimin muhatabýna esir yalýnlýðýmla sokaðýným hiçbir kapýmýn numarasý yok ve bulutlarla mühürlü kimliðim üstünde vesikalýk bir gökyüzü hep çocuklarýn okula gitme anýndayým...
yorumla hadi þarkýlarýmý netleþsin acýlarým gözyaþlarým düze çýksýn oysa ellerin ne güne duruyordu birlikte bakarak paylaþacaktýk karman çorman bulvarlarý düþtü ya ah o caným bakýþlarýndan bakýþlarým þimdi arsýz yaðmurlar çiðniyor yollarda kalan gözlerimi...
yaðmaladým kendimi seninle söz bilmez harabedir dudaklarým enkazýnda gömülüyüm kendi sözcüklerimin anlayamadýðýn dünyamýzdan ben de çýkýyorum artýk ama nedense hep kendimi sende unutarak ve capcanlý tutarak saçlarýndan bir tutam istemeyi cesaretimi kýrma sana geliyorum giderek sensizliðe...
Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.