Vücudum kýzmýþ bana, bir bir iflas ediyor; Ne olursun Allah’ým sen aklýma sahip ol... Yaþ’ým geldi kýrk beþ’e, þimdi kalbim tekliyor; Ne olursun Allah’ým sen aklýma sahip ol...
Þeytan geçmiþ yamaca, pis pis gülüyor bana, Ýçimdeki sýkýntý, ýzdýrap ondan yana, Doktor fayda etmiyor son dileðim var sana, Ne olursun Allah’ým sen aklýma sahip ol...
Kimse bilmez derdimi, bu derdim bana yeter, Vücudumu kavuran çile her þeyden beter, Son anlarýmda bu da bana sorgusuz kader, Ne olursun Allah’ým sen aklýma sahip ol...
Aklým kaybolmadýkça, korkmam son ân’a kadar, Dökülsün saçlarým, ey felek! Gel bana kadar, Sanma ki pes ederim, çýkmamýþ cana kadar, Ne olursun Allah’ým sen aklýma sahip ol... 11 ARALIK 2009
Yazan: Mehmet KAHVECÝOÐLU Sosyal Medyada Paylaşın:
kahvecioglum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.