Ben, sen, þu, o; hepimiz, insan deðil miyiz biz? Býraksak itiþmeyi, her þey özel olacak... Þu güzelim dünyada, mutlu yaþamak varken; Boþ versek didiþmeyi, her þey güzel olacak...
Çal kapýsýný dostun, ya da bir arkadaþýn. At omzuna elini, sayýver o gardaþýn, Anlatýrsa derdini, oluverir sýrdaþýn. Önemse görüþmeyi, her þey güzel olacak...
Güneþin doðuþuyla, sen de doð, aydýnlýk ol. Ýnsanlýk erdemliktir; tarifi iþte bu yol. En kötüye inan ki, dostlukla uzanan kol, Yok eder sataþmayý, her þey güzel olacak...
Ne yazýk ki hayalmiþ, þu gördüðüm rüyalar… Kýran kýrana geçer, hiç kapanmaz yaralar. Bana bakmayýn aman, bozulmasýn aralar! Yolunuz açýk olsun, benimle kim kalacak? O, þu, bu... Herkes; bir gün, doðru yolu bulacak.
08 Kasým 2010
Mehmet KAHVECÝOÐLU Sosyal Medyada Paylaşın:
kahvecioglum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.