MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

--YAŞAMAYI BECEREMİYORUM--
zyuruk

--YAŞAMAYI BECEREMİYORUM--



Sana bahane olarak ne söyleyeyim ki be dostum
Biliyorum benden çok zamandýr haber bekliyorsun,
Her zaman yanýnda olmamý isterdin ki þuanda uzaktayým
bundan dolayý ara sýra olsa bile, arayýp konuþmamý istiyorsun.
Öyle de be dostum, olmuyor iþte
Seni görmek, sesini duymak, ismini anmak bile
Mutlu ediyorsa da beni. Ama gel gör ki, yaþam bu
Her zaman kendim gibi yaþamayý beceremiyorum iþte;

Su gibi nehir gibi akamýyorum mesela,
her yataðýn þekline uyup
Yoluma devam edemiyorum iþte…
Görmemezlikten gelemiyorum mesela
Ondan sonra köprüden geçinceye kadar da olsa
Ayý iken ayýya, dayý diyemiyorum
Ne yapayým her zaman yaþamayý beceremiyorum iþte…

Bende sevmeyi biliyorum, aþkýn ne olduðunu da,
Kiminle dost olunur, hangi dost için ölünür biliyorum,
Gel gör ki sevdiðime sevdiðimi söyleyemedim hiçbir zaman
Kaybedince onu, bir ukde olarak kaldý içimde unutamadým.
Âþýk oldum bir zaman… aþk-ý-ilan etmedim aþkýma…
Ölmem gerekirken yolunda onu da kaybettim… sürünüyorum þimdi.
Ne diyeyim her zaman yaþamayý beceremiyorum iþte…

Yaþayamýyorum her zaman, nedendir bilmiyorum,
kopuyor film bir yerlerinden yaþayamýyorum iþte…
Yaþamak istediðim gibi yaþayamýyorum, býrakmýyorlar beni
Kim dersen bilmiyorum, bildiðim bir þey varsa yaþayamýyorum
Dilediðim gibi kahkaha atamýyorum, gülemiyorum,
Sonra aðlayamýyorum mesela, sanki beni tutan birileri var
Evet göremiyorum belki, ama dilediðim gibi yaþayamýyorum..
Ne bileyim iþte her zaman yaþamayý beceremiyorum…

Dileðimce yaþayamayýnca, taklid ediyorum birilerini
Olmuyor, maske takýyorum, birilerine benziyorum iþte…
Benzemesem sanki benzetecekler beni birilerine… bende benziyorum…
Sonra yaþamým deðiþiyor. Yaþam, evet benim yaþamým.
Ama benim yaþamýma benzemiyor. Sanki bir baþkasý girmiþ içime.
Yada bir sahnede baþkasýnýn yaþamýný oynuyorum, onu yaþýyorum ustaca.
Nasýl oluyor bilemiyorum ama her zaman yaþamayý beceremiyorum iþte…

Yüzüme bakan ne güzel gülüyorsun ne kadar mutlusun diyor.
Oysaki ben aðlýyorum, yüreðim kan aðlýyor benim.
Ne kadar güzel konuþuyorsun, ne kadar etkileyici söylüyorsun diyor
Oysaki ben O’ndan ayrýldým ayrýlalý, kökten kestim dilimi
Lal oldum tek bir kelime demedim kimseye.
Ýyi ki kavuþtuk, ne büyük bir mutluluk kavuþmanýz,
Sonra ne güzel bir beraberlik diyorlar
Ýnan ki dostum yalnýz yaþýyorum çoktandýr.
Ayrýldýkça ayrýlýyor, uzaklaþtýkça uzaklaþýyorum onlardan
Gülüyorum hayýr aðlýyorum, artýk bende bilmiyorum,
Ne diyeyim iþte her zaman yaþamayý beceremiyorum.

Ýsyan ettiðim anlar oluyor, baðýrýyorum…
sesim kýsýlýncaya kadar baðýrýyorum
Yaþamak istediðim anlar oluyor, isyanýmla yaþýyorum.
Yýrtýyorum yüzümdeki maskeyi,
yýrtýlan maske deðil sanki yüzümü yýrtýyorum..
Sonra koþmak istiyorum bazen, koþuyorum,
Ayaðýmda derman kalmayýncaya kadar,
Yorgunluktan düþünceye kadar,
çamurlu bir sokaða yýðýlýncaya kadar koþuyorum… koþuyorum.
Sonra þehrin, bu pis þehrin bilmediðim çamurlu bir sokaðýnda
Çamurlara bulaþmýþ, bulaþmamýþ çamurlara yýðýlmýþ
Hatta çamurlara gömülmüþ bir halde buluyorum kendimi…
Þimdi gülmek istiyorum, gülüyorum… kahkahayla gülüyorum.
Ve mutluyum þimdi, mutluluktan uçuyorum iþte…
Mutluluðum o kadar büyüyor ki, þehrin hepsini kucaklýyor…
Þehrin somurtkan insanlarý çevreliyor beni, ve hepsi bir anda
Kahkahalar atýyor… bir an olsun eðleniyorlar
hepsi bir aðýzdan þu deliye bak diyorlar… þu deliye

Ve þehrin bütün sirenleri çalmaya baþlamýþtýr.
Þehir için tehlike çanlarý çalmaktadýr.
Þehrin önemli bir yasasý çiðnenmiþtir.
Maskesiz evet maskesiz gezme yasaðý.
Sahtede olsa kahkahayla gülen insanlarýn yüzlerini
Ambulanslarýn o çýðýrtkan sesi kendine getirmiþtir.
Þehrin insanlarý artýk endiþe ve korkuyla izlemekteler beni.
Memurlarýn karga tulumba beni ambulansa atmalarýný.
Ve görülen gerçek yüzümü ellerindeki maskelerle,
Bir ayýbý örtercesine örtmelerini…
Gerçek yüzümden yansýyan ýþýðýn baþkalarýný etkilememesi için,
Vermiþ olduklarý öz verili çalýþmalarýný…
Ama bu çok kýsa mutluluk eylemi onlara yetmemiþ,
Uyanmamýþlardýr. Görülen kýsacýk bir rüyadýr bu.
Ve bu rüya bitmiþtir þimdi.

Ýnsanlarýn yüzleri tekrar soðuk ve somurtkan halini almýþtýr.
Onlarý bir an eðlendiren, beni ise mutluluktan uçuran…
Olay bitmiþtir…rüya bitmiþtir…
þehir tekrar rahatlamýþtýr.
Kalabalýk amaçsýz amaçlarý için daðýlmýþ,
Ambulans tehlikeli bir iþi daha bitirmenin mutluluðu içinde
Hastanenin yolunu tutmuþtur.

Yasalarýna bir an isyan ettiðim týmarhaneden,
karantina altýna alýnmak ve þehrin insanlarýný korumak için
Bir baþka týmarhaneye, týmar edilmek üzere götürülüyorum…
Sevgili dostum
Delice… deli… yaþamak ise delirmek, olsun yaþamak ne güzel þey
Kendin gibi yaþamak. Delicesine kendin gibi yaþamak… ne güzel þey.
Delirmek; zindanda bir el kadar olan pencereden
Mavi gök yüzüne bakmak
Bir an olsun gerçeðinle yani kendinle yüzleþmek
Hayatý kesintisiz gerçek hedefine doðru, kendince yaþamak,
Ne güzel þey…

Ne yazýk, her zaman yaþamayý,
kendim gibi yaþamayý beceremiyorum iþte.
Be dostum…


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.