Yokluðun sen yokken, Yük gibi oturmuþ yüreðime. Gitgide büyüyen sensizlik… Unutulmak istenmeyen ismin, Çökmüþ üzerime çýð gibi.
Sensizlik tutku. Yýldýzlarýn sönmesiyle Anlamýþým yokluðunu. Kalbime yazmýþým seni. Býçakla kaza, kaza… Asýr geçse de nedir sanki… Ben seni yarama Merhem bilmiþim. Geceyle gündüzün buluþmamamsýný Kader biçmiþim bize.
Ne bu gabin… Ne bu ikrah… Ne de ay taþýnýn parça, parça oluþu… Eriyemiyorum. Ne sende Ne de kendimde. Her gün sarhoþum sensizlikle. Her kadehte seni tutmuþum… Her yudumda seni yutmuþum… Ne bu melankoli… Ne bu hýþým… Nede bu hitem bulmayan sensizlik… Ne çare. Göktaþý düþse üzerime Alýr seni bedenimle.
ÖZLEM ÞAHÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
özlem şahin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.