Belki de çocuk kalabilmek bir yerlerde Bir kaldýrým taþýnda, Bir çamurun içinde, Bir orada, bir burada yani…
Topraðýn içine bulana bulana, Doya doya oynamak þu cansýz bebekle. Çamurdan arabayý alýp, Bastýra bastýra, Kýrýlana dek gezmek onunla Þu eceli gelmiþ dünyayý.
Ýþin sýrrý da bu ya… Çocuk olmak ya da kalmak… Kaldýrabilmek dünyayý. Hem de o küçücük yüreðinin Çürümeye yüz tutmuþ haliyle.
Bir þeylerin çocuk kalmasý iþte… Amaçsýz, adam akýlsýz yapmak bu iþi… Ne olacaðýný, Nereye gideceðini, Nereye düþeceðini bilmeden…
Koþmak, Kovalamak, Ve düþmek… Akabinde gülebilmek þu porsumuþ dünyaya.
Zihinsel keþmekeþe düþmeden çocuk kalabilmek… Çünkü iþin sýrrý burada Çocuk kalabilmekte. Yani katýksýz, Ýkrahsýz kalabilmek. Teferruatýna düþmeden iþin, Öylesine, ekmeði üzerine banar gibi Yemek evreni. Ýþin sýrrý da bu ya… Mutluluðun sýrrý, Güzelliklerin sýrrý Çocuk_kalabilmekte… ÖZLEM ÞAHÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
özlem şahin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.