kaç kez duydum endiþeyle aþkýn uzaklaþan ayak seslerini sarýldým yalnýz yüreðime avuttum sensizliðimi
bir çok þeyi unuttum da unutamadým seni
umarsýz karanlýk aldýrmaz tavrýyla dalarken uykuya yüreðimde bir baþ kaldýrý çýðlýðý ey yar yokluðuna sükutumdur bu dem
ne býraktý ki hayat bana yaralý gönülden ve yokluðundan baþka
kayboldum uçurumlarda hep yeniden ta baþtan gölge oldum peþinde sokuldum düþ olup yanýbaþýna aþkýn ahenginde yumdum kirpiklerimi sabahý gelmeyen gecelere
dile getirilmeyen sözcükleri çýkardým tozlu sandýktan demesen de biliyorum içinde suskunluðun birikmiþliði parçalar ruhunu gültanem
sýrlý camda bakamazsýn gözlerine tükendiðini söyler sabrýn ikimizin yerine
etme yar kaybettim diye güneþin ýþýklarýný gitme bundan sonra yýldýzlar var al bir gül açar belki ömründe etsende inkar aþk ayýlmaz bir sarhoþtur sarýl nefesime kal gitme
umut sensin
tüketme...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sepkin Coşkun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.