Aðýr aðýr akýyor zaman gözlerimden.
Uykusu kaçmýþ ecel,
Perdelerine sürtünüyor evimin.
Bir gölge gibi takip ediyor son nefes,
Kalmadý ciðerlerimde ey hayat,
Seni tüketebilecek heves...
Vaktimden çalan her kahýr,
Bir kamçý gibi daðýlýyor sýrtýmda.
El/alem ne der diye yaþadýn durdun da,
Takdir mi gördün sanki?
Bozuk para gibi harcanan ömrün,
Son nefesine geldiðinde
Keþkelerinin yükü senden baþka kaçýnýn omuzunda?
Kaçý yükleniyor umutsuzluklarýný a kadýn,
Yaþayamamýþ olman kimin umurunda?
Þimdi ciðerlerimde bir leke gibi kaldý
Yanmýþ kalbinin kalbimde ki isi...
Ki o zamandan beri susturamam,
Attýðýnda yankýlanan sesi.
Yine ne derler diye yaþayamadýn
Seni de zehirledi en nihayetinde
Elalemin küf dolu nefesi...
Dip not : El bir alem...
Ýstediðini yapsan da dilinde eritecekler seni,
Yapmasan da giydirecekler bir kýyafet gibi bu nefreti...
Yaþa sen bakma,
Onlar ödemeyecekler keþkelerinin can acýtan bedellerini...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.