başımın belasıyım

kanayan ýslýðýmla ýssýz sokaklarda aylak aylak gezerken
hangi çaylak aþk kesmeye kalkar ki yolumu!
yaramdan akan naramý vurursam kaldýrýmlara
tek tek çatlar taþlar
çiçek düþürür caddenin süslü aðaçlarý.

baþýmýn belasýyým
koltuðumda bir þiþe þarapla baþlarým akþama
sigaramý ateþ böcekleri
fenerimi yýldýzlar yakar;
mahallenin haylaz çocuklarý teneke çalarken peþimden
laf dökerler pencerelerinden sarkan kýzlar;
þehrin zalimiyim belki de
nereden bilecekler ki
yürek eþinden kopmuþ bir adamýn halini!

bilirim
ben deðil
benden baþkasý çevirir benim çarkýmý;
ama çizerim elalý gözlere bakanlarý uðradýðým kerhanelerde
bir kelamla vururum gamzeli fahiþeleri,
herkes bilir ki
gittiðim meyhanede keman susar
kýrýlýr ney,
yalnýz ben dinlerim
ve benden baþkasý söyleyemez benim þarkýmý!

aylak aylak geziyorum iþte!
çeþmelerden bir yudum su
kuytulardan bir yatak istiyorum utanarak,
bu yalnýzlýðýn ehli oldum artýk
hangi çaylak aþk çýkabilir ki karþýma!

ö.n


Sosyal Medyada Paylaşın: