Ah kayalarýn gözenekleri, kekiklerin kokularý!
Sýcaklarda yanmadý mý bedenler,
ayazlarda iliklerine kadar, kimdi üþüyenler!
Çile saldýn gönüllere ey sarý kanca!
Böyle hüner olmaz olsun,
can verenler, söyle gitti mi hoþuna!
Þimdi kemiklerin çürümüþtür belki.
Yeniden dirilsen, o son piþmanlýðýný,
haykýracaksýn yüce daðlara karþý.
Göndermiyorlar anne diyordu yankýlar.
Sesin oldum, inan gözlerim seyyahtý,
aðlamaktan utanan var, söndürün ýþýklarý…
16.03.2011-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.