Topraðýný arayan sevdalý bir çiçek olacaðým bugün
Leylek kanatlarýna tutunarak, yeryüzüne ineceðim
Güneþli temmuzlarý özleyerek, þubat ayazýnda ben
Þeklini yitirmiþ yüreklerde sevginin býçaðý olacaðým.
Bubi tuzaklarýnda sevdanýn ve aþkýn direncini göstererek
Yüreðimin ovalarýnda þaklayan kýrbaçlara aldýrmayacaðým
Umutlar asacaðým gökyüzüne, bütün kuþlara el sallayacaðým
Bir kolumda akþam, diðerinde gece, seni, seni düþüneceðim.
Bu gece, kýrk parça, kýrk kemik ve tonlarca tuzum, sensiz
Bu gece, ellerim göðsümde yürüyorum yýldýzlara, nefessiz
Daðlar un ufak olsa, ‘al bu þiiri desem’ içimdeki kýrýklýkla
Yanaðýna uzanan bir düþ olur muyum, olur muyum söyle?
Yosunlar birikmiþ gözlerinde, kanayan yerlerine alsana beni
Bütün batan günlerin tutsaklýðýnda, yeþert içinde yaprak gibi
Açýk gidecekse gözlerim, üþüyen yerlerime asýver þiirlerimi
Yaralý bir þarkýnýn sözlerinde yüreðimden vur ansýzýn bu bedeni.
Kimi, yanýmda oturur yalnýzlýðým, kimi savrulur bir sigara içimi
Çýlgýn hüznüm kulaðýndan gitmez, oyar bileklerimdeki kelepçeyi
Uyuyakalmak isterken ben, saklanýr satýr aralarýna çocuklar gibi
Kimi, yalnýzlýðým suçüstü yapar özlemi, beklemez ‘kal’ demeni.
Dost aðýtlýdýr gurbet türkülerim, yudumlarken bir çay deminde seni
Taþ duvarlar yýkýlýr, ilmek atarým yalnýzlýðýma, boþ veririm hüznü
Hayýflara bölünür gönlüm, türkü olurum mavi bir dinletide kimi
Yamalý da olsa yelkenin, ilkbahar rüzgârlarýyla yüreðinde taþý beni.
Selahattin Yetgin