Seherlerde nur yaðar, gül bahçesinde þebnem.
Helal saatler baþlar, sýr alýnýr geceden.
Gülün kalbinde sýzý kadýn kirpiðinde nem,
Tebessümler çalýnýr sýrça köþklü eceden,
Rahmet iklimlerinde kendini gizler matem!
Hangi masum busedir aþýðýn ellerinde?
Hangi sisli hatýra nazarý beyaz gülün?
Bozulan son yeminle þu yaban ellerinde,
Kadýn sessiz aðlarken, caný yanar bülbülün.
Gün kaybolur ansýzýn gülün hayallerinde!
Yürek hýrsýzlarýna yastýk oldukça döþü,
Kördüðüm olur kadýn, çilesiyle solar gül.
Sevdaya kurulmazsa, gözyaþýndaki düþü,
Alevlerle tutuþur kendine kýyar gönül.
Cam kýrýðý hüzünler talan eder gülüþü!
Umursamaz dünyayý bir muhayyel bakýþtýr.
En koyu kývamýnda, derunda piþer çile.
Secdeyi öpen baþta yazýlanlar nakýþtýr.
Bir gülün, bir kadýnýn sitemi düþer dile.
Mumda eriyen sabýr nedameti yýkýþtýr.!
Masumiyet hýçkýrýr açýk avuçlarýnda.
Süzülürken iffeti ay yüzündeki aktan,
Yaldýzlar kümelenir çözülen saçlarýnda.
Gül cevherini alýr, sarýndýðý kundaktan.
Kadýn yine meczuptur aþkýnýn uçlarýnda!
Hasrete boyandýkça teslim olur kedere,
Gülün goncasýnda nem, kadýn yüreðinde yaþ.
Hükmü bitince sözün dudak büker kadere,
Olgunlaþan acýlar dökülür yavaþ yavaþ.
Kadýn aþkýný iþler candaki mücevhere!
Ýlk vuslatýn rüyasý, dillere düþen halvet,
Varoluþun sýrrýdýr süregelen bu nizam,
Gülün muhtevasýndan süzüldükçe asalet!
Hislere meydan okur manadaki intizam
Kadýnýn sükûtuyla gülde aðlar ihanet!
Taze çiðdir gözyaþý, kadýn ruhunda yâre
Çölü tutuþtururken, kalbini oyar buzun.
Sessiz çýðlýklarýný duyuramaz o yâre,
Vefayý yoran ahlar, çýktýkça uzun uzun
Sabýr katmeridir gül kadýn gökte Sitare!
“Gül mü kadýna benzer, kadýn mý güle bilmem?
Ben bir gamlý bülbülüm, zardayým gülebilmem! ” (Sevim YAKICI)
ÞAÝRÝN NOTU: (Görülen lüzum üzerine 22.03.2011)
** üMRANÝYE BELEDÝYESÝNÝN DÜZENLEDÝÐÝ yarýþmada mansiyon alan eserim" ZAMAN ZAMAN ÝÇÝNDE" henüz yayýnda deðildir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.