HAN MASALI…

Hancý!
Eþkýya atýmý aldý
Bahar bana hazan kýlýndý
Üzgünüm
Dertlerim yine arttý!

Sesler duydum gaipten dedi bir naif deli,
Aklýmýn muhayyilesinde ki azgýn sabi,
Yine çekinmedi.

Tüm altýnlarýný çýkar dedi bir hodbin
Dedim ki;Gazabýna ibtina edemezsin
Rabbin gayreti var,hukuku deþemezsin
Elindeki hançer deðil top tüfek olsa
Onun düzeni sen ifsad edemezsin

Velakin lafýmý dinler mi hiç ifrat bekçisi
Tefridinde dahi korku olan sevgi nesepsizi
Durdu baktý gözüme,dayadý hançerini
Göðsüm de bir acý,deldi geçti ciðerimi

Acep sual eyledim ýrsý mýdýr huyu,edebi?
Hiç mi söylememiþ dedesi Sahabi-yi Güzini?
Hakkým olsa da itale yasak dedim bendime
Ýtfa ettim,sordum iþtikaký hayýrsýz beþere.

Sonra vakit,saðdakini izabe eyledi
Þaki de olsa varmýþ meðer ki izzeti
Ýncinmiþ miydi acep onunda yüreði?

Hançeri soktu kýnýna,gözleri sema ahdi
Bakmadý bir daha bana,doldu gözleri
Çeþm-i giryan,semadan yazýldý bahtine
Kamu alem görse þaþardý onun fendine

-Git!Konuþma yabancý,dedi benimle daha
Fazla kalma burada,tutmasýnlar yine yolda
Mamafih dayanmadý gönül kuþum kabýnda
Fýrlattým elimdeki taþý yere,baþladým suale
Nedendir,hangi keder ki eyledi seni böyle?
Seyrin de zülfünün kahrý bildiðim yar dedi birden
Cevabýnýn israfili çaldý suru derinden

Ben idrak edilmemenin günahýydým eskiden,
Oldum kaç sinedir þaki,devlete ahiren
Makberim hem yakýn hem de yakin oldu gayri
Halime acýrým,amma dinmez isyaným derinden
Dua etmeyi muallim Hayri belletmiþti
Velakin isyaný setr edemedi tamamen
Þimdi git nolur ýrak deðil kabir kapým bana
Son vakte öldürmeyeyim birini bir daha

Acýdým ama fazlada duramazdým yanýnda
Verdim atýmý gitsin diye son kez anasýna
Ýmdi indi köyüne makber gelmeden
Sevindim hancý asker onu görmeden
Ýnþallah görmüþtür diye son kez anasýný
Dua eyledim buraya daha gelmeden

Hancýydý kýllý,davul göbekli bir insan!
Gül gibiydi simasý,oldu birden sahici giryan

Ellinde temiz çarþafla,bir gümüþ ibrik vardý
Gözlerinden yaþ dökerken ‘Ya Hu’ deyip bana býraktý
Hüngür hüngür boþaldý bir yangýn çeþminden
Soramadým tanýr mýydýn onu yakinen

Kendi huzrumu kanatmýþken iþa evveli
Ezan-ý okumaya hicazdan gelmiþ bir sofi
Adým attý hanýn yosunlanmýþ taþlarýnýn birine
Aþk iyle iþ eylemek haram deðil mi dedi
Ezandan önce iþa vakti avamý söyletti
Hanýn taburelerinde eli makaslý bir deli
‘Vuhahah’ diye imdi milleti inletti

Ne hancý söylendi ne de bir baþkasý ona
Ýmdi herkes hazýrlandý abdest ile namaza
Seferi diye es geçtim farzýn tümünü
Bilemezdim bu hanýn devlette var olan ününü

Gece melekler aldý yanýna ruhumu sandým
Þafak sökmeden habersiz oradan ayrýldým

Sonradan bildim ki eþkýya sandýðým þaki
O hanýn bucaðýndaki sofinin kendisi
Ýnanmadým sordum yüz defa biçare adama
Adam ‘tamam’ dedi yalandýr sözlerim amma
Bana altýn ver bu sözün üzerine bana

Sinirim aþtý velakin bu kez dayanamadým
Sarstým adamý,gerçeði söyle yoksa…

Hancýnýn öz evladýymýþ hodbin bildiðim yiðit
Bir güzele müptela olmuþ önceden
Soramadým ancak demiþti bana takkeli sofi
Deli çekmeden ‘vuhahah’larýný alenen

Ýmdi tamam oldu dedim çýkardým kesemden yedi altýn
Bunlar senin az kam al dünyadan,dedimdir hakkýn
Sevindi garip nicedir yemedim dedi güzel bir taam


Çöktüm dizlerimin üstüne sonrada yavaþ yavaþ yere
Toprakla oynadým dedim biraz vakit geçe
Bekledim durdum ki yiðidi göre gözlerim

Ancak ne yiðit geçti buralardan bir daha ne de sofi
Ne de þems gibi akl-ý beþerden üstün hakiki bir veli

Gözlerim bu rüyayý görmüþ gibi yaþardý
Makberi uman yiðit gibi yüreðim sýzlandý
Belki hiç olmadýðý kadar…
Ruhum bu masala inandý!

Sosyal Medyada Paylaşın: