Ey sen gökyüzü!
Þahitsin bulutlardan çok aðladýðýma
arþýnlarken þehrin sokaklarýný
yalnýzlýktan adýmlarýmýn seyrekleþtiðine.
Ey sen bulut!
hangi mevsime düþürdüysen
hangi sabahý karanlýk kýldýysan
biliyorsun ki!
en çok ben karanlýktaydým
þavkýnýn sýrrýnda.
Ey sen yaðmur!
düþürdüðüm damlalar kadar
asil ve Gececildin sen
her süzülmende alnýmdan
aþk’ý anlamlý kýlan
hüzün ve isterik çaðrýþýmlý yanýmý
kendi çeperinde her ayazda donduran.
Kim dövüyorsa asýrlýk düþlerini
bir ruhun çürümüþ etlerinden uzak
pýhtýlaþmýþ kanýydý donan
her Aþk’ýn hüzzam çaðrýþýmlý yakarýþýnda
orada ölebilirsiniz beyler.
Sizi tanýdýðým iþte o kýzýl gecede ýslandýðýmda baþlar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.