Sözüm Utanır

Bakýþýma çöktü akþam ayazý
Yüzüme bakmaya yüzüm utanýr
Boþuna mý ettim onca niyazý
Gönlüm bölük pürçük, sözüm utanýr.

Oysa gündüzlerin müptelasýydým
Kalleþ gecelerin heyulasýydým
Hüzün sokaðýnýn baþ belasýydým
Her köþe baþýnda izim utanýr

Ben mi hep çýraðým, kader mi usta?
Tüm körpe düþlerim kör bir mahpusta
Gökyüzü kahýrlý, türküler yasta
Mýzrap tele küsmüþ, sazým utanýr

Mevsimler de þaþkýn sefil halime
Bülbüller etmiyor bir tek kelime
Derdimi diyemem hiçbir alime
Baharým kan revan, güzüm utanýr.


S.U.

10 03.2011

Sosyal Medyada Paylaşın: