/vuslatýn þakaðýnda fesleðenler aðlar
ay yanýðý hüzünler zapt ettikçe düþleri/
gecenin göðsünü emerken firkat güncesi
iflah olmaz kafiyeler doðurdu ömrüm
önce kelebekler firar etti þehrimden
sonra
avazým çýktýðý kadar sustum
korkularýmýn baþucuna asýyorum
tavan arasý düþlerimi
titriyor kuytularýmdaki gölgeler
avurtlarýmda mühürlü gülümseyiþler sunaðý
tut ki
tut ki kýrdým bacaðýný þeytanýn!
nihavent mýrýldanmalarým
meylettikçe geceye
sýrtýmý sývazlýyor yaðýz bozkýr türküsü
ruhumun tersanelerinde
düþlerimin raylarý sökük
yarýným kan ter içinde
yalnýzlýðýma tüneyen pusulasýz sýzýlar
tetiðini çekiyor serkeþ özlemlerin
nabzýmýn kesik çizgilerine
yol haritasý eþlik ediyor
birazdan
þaftý kaymýþ bir güç gösterisini
imha edecek
rabýta yapan yýldýzlar!
yarým kalan her katremin kýyýsýnda
can kesiði yaralarýmýn çýðlýðý ekili
sessiz olun!
ruhumun koyaklarýnda barýnan
son umudu da süpürecek kirpiklerim
hüznün bað bozumu naralarýnda
mülteci gülüþlerime kýzýl þafaklar yaðdý
þimdi
ýslýklarýn rüzgârsýz ninnisinde kaldý s/aklým
ey göðsüne gök olduðum!
var git gidebildiðin denizin
kýzýl sahrasýna
ki
atlasýmýn tenine terimi sürebileyim…
Mehtap Altan
14.03.2011