Bozkırlarda Solacak

Acýlarý gemlerken bir avuç hayal ile
Ardýmda bir hayalet, takip ediliyorum.
Bir tenhada yüzüme vurup okkalý sille,
Basacak ümüðüme, gerçeði biliyorum.

Alnýmda boncuk boncuk ýzdýrabýn teri var,
Atýmý bozkýrlara seðirtmek istiyorum.
Sýrtýmda ihanetin saplanan hançeri var,
Leþçil akbabalarý kanýmla besliyorum.

Yollar uzun ve tenha, gözlerim kararýyor,
Kesiliyor dermaným, bir yana düþüyorum.
Gözlerim ufuklarda bir siluet arýyor,
Yanan kalbime inat, ben hala üþüyorum.

Uyanýr kirli çakal bozkýrdaki ininden,
Bir uluma sesiyle yeri, göðü inletir.
Ürkek adýmlarýmla geçiyorum önünden,
Belli olmaz ruhuma yanýk türkü dinletir.

Ben bozkýrda doðmuþtum, bozkýr bana el olmuþ,
Sarar diye bakarken hissiz hissiz bakýyor.
Yaþadýðým diyarlar ruhsuz, cansýz çöl olmuþ,
El vurduðum dikenler ciðerimi yakýyor.

Taþ kesilmiþ duygular, yok hayat emaresi,
Anladým benim sonum bozkýrlarda olacak.
Heyhat ne tez tükendi ömrümün sermayesi,
Þu zavallý bedenim bozkýrlarda solacak…

14.03.2011 Kütahya

Sosyal Medyada Paylaşın: