HOŞÇA KAL...

Beklemek kutsaldýr aþktan yana.
Beklersin ibadet edercesine.
Lakin heves heba olanda
kýblesini üç kez öpersin o mabedin,
gül kokulu ýþýklarla temizler ve asilce çekilirsin.
Gözlerinden düþen her damlayý yakalar,
savurursun göklere ki,
yýldýz olsun gecelerine.
Adýmlarýndan daðlar sökülse de yerinden,
sen onu kutsal uykusundan uyandýrmayacaksýn.
Alýp gideceksin sancýlarýný yüreðinle birlikte.
Ayaklarýnýn altýna aldýðýn gururu yerden alýr,
özür borcunu öder ve gömersin genlerine.
Her kapýyý vuruþunda
sana sessizlikle karþýlýk verene “hoþça kal” de ki,
gittiðini yüreðinde yaþasýn.
Ama ben yine de Yüce Rabbimden,
sana “hoþça kal” diyeceðin bir sevgiyi
yaþatmamasý için dualar edeceðim.
Belkiler tükendi…
Artýk ellerin de, gözlerin de sende.

Geceye bu güne dek haksýzlýk ediyormuþum meðer.
Oysaki yaðmurlarýmý alýp
koynuna gizleyen o deðil miydi?
O deðil miydi
titreyen yüreðimi kimse görmesin diye
yýldýzlarla örten?
Seni kollarýndan tutup rüyalarýma getiren
o deðil miydi?
Uykumda sancýlanýp “Caaan...!” diyerek uyandýðýmda,
yüzümün acýsýný gizleyen o deðil miydi?

Hükm-ü ebed kabulümdür artýk.
Hoþça kal can...
Hoþça kal.




foto: k.turan
Sosyal Medyada Paylaşın: