Bir Yastıkta Kocadık Yalnızlık ve Ben

Ey, sürgülü kapýlar ardýndaki sohbeti hoþ yalnýzlýklar!
Taban sesleri kulaklarýmda çýnlayan özlemler
Ve baþýmýn gök kubbesinde yeþil keder taþýyan turnalar;
Ne olur kamburum olmayýn,
Özgürce düðümleyeyim yalnýzlýðýn son ucunu!..

Beli bükük, cesareti eksik bir tebessüm sanmayýn
Hasta koðuþunda yatan sevinçle hüznü;
Akþamdan kalmadýr o med-cezir duygular,
Süzülen o müstehzi bakýþlar...

Kalbimin kýrýk parçalarýdýr parlayan o yýldýzlar,
Bir günahýn sancýlarýdýr þakaklarýmdaki o çizgiler
Ve bir umut göçüdür savrulan o kývýlcýmlar,
Görünen o derin yaralar,
O sessiz aðýt, o susuz uçurumlar!..

Daðýn öte yüzünden gelmedir o kara leke, o soðuk gölge
Biraz uzak, biraz yakýn;
Bir dalgakýrandandýr o vurgun,
Gözü kara iklimlerin savaþýndandýr o fýrtýnalar!..

Fermaný eksik bir aþkýn karanlýk yüreðindendir
Bitmeyen o çile, o sefalet, o yokluk...
Yalancý bir dostun baþarýsýndandýr
Boðazýmda düðümlenen kör olasý o hýçkýrýklar...

Ýçtiðim mor sulardandýr þahlanan yalnýzlýðým,
Hasret kokan düþlerimdendir uykusuzluðum...
Gem vurmayýn hayallerime;
En ritmik adýmlarýyla yürüsün usumdakiler,
Gölgemin sýrtýndaki tek ayaklý fenerse ýþýðým
Býrakýn kulaç atsýn geceye
Denizin aynasýnda yakamoz!..

Yalnýzlýktan öte evi varsa eðer þairin
Ýçim boþ bir aðaç kabuðudur bu gece...


12.03.2011/ANKARA

Sosyal Medyada Paylaşın: