Eskil sokaklarýnda anýlarýn
dolaþýyorum, öksüz bir çocuk gibi
yüreðimde kýrýk bir dal sýzýsý
ve soluk ürpertisi bir yapraðýn …
ardýmda býraktýðým aynalara tutup yüzümü
yýllarýn gözlerinde iki damla gözyaþýyla
bir dost izi arýyorum, kirlenmemiþ bir bakýþ
çocukluðumun ince sýzýsýndan kalma
alýp götürmek için uzak bir kýyýya…
dalgýn ve dargin anýlarýn yamacýnda oturmuþ
uzak dað doruklarýna bakýyorum
daha uyanmamýþ sabah,
bahar ve yaz uyanmamýþ,
susmuþ gün.
ah! … güz yaðmurlarý iniyor, acýlar ve ihanetler üstüne
çýrýlçýplak ve sevgisiz kalmýþ bir þiirim
kimsesiz bir kýþ sokaðýnda…
ah! gülen gözleri menekþelerin, munzur bakýþlý ceren
geçtiðim tüm kýyýlara kýrýk gözyaþlarýmý býrakýyorum
ince duygularýmý
toplasam avuçlarým kanar …
bütün baharlara geç kalmýþ, yorgun ve yaralý bir yolcuyum
heybemde türküleri unutulmuþ bir þafaðýn yalnýzlýðý
hüznün ýslattýðý kirpiklerimde bütün yaðmurlarýn adý gözyaþý. ..
dalgalarýný gönül dalgýnlýðýnda saklayýp
acýlarýný içine gömen bir denizim ben
yüreðime gecenin hýçkýrýklarý,
ve hüznün ince ezgilerini toplayýp
vurduðum bütün kýyýlara kýrýk gözyaþlarýmý döküyorum
uzak diyarlara hasret taþýyan göçmen bir kuþum ben
her defasýnda düþerek, kanadý kýrýlarak sevgiye koþan
aþklara, acýlara, ayrýlýklara vurup kendini
hayatýn yaralý trendinde sarp kayalardan geçip,
þiirler toplayan kirpikleri kýrýk bir dünyanýn teninde
ben ki, herkese gül sunan, gül baðýþlayan,
ve herkesten gül isteyen kýrýlgan çocuk
kör olasý talihine isyan edip
býrakýp gönlünü bir çiðdem ile dað arasýnda
durmadan üþüdüm hayatýn kirli sahnesinde
ey sevdamýn suskun gülü,
ey iki gözü iki damla hasret çiçeðim
ömrümün en ince yerinde duruyorum þimdi
ümitlerden, hayallerden uzak nasýl yaþarým ben
gönlümü hangi seherlere býrakýp giderim sen yoksan
sen yoksan boðulup gitmez miyim hayatýn bu kirli sularýnda?
Sen ki, yitip gitmesini istemediðim tek mevsimsin hayatýmda.
tut elimden umut çiçeðim, umutsuz koma beni umutlara götür....