AKLIMDAN DÜŞTÜN.

Denizin kýyýsýndayým þimdi,
Bir tabure üstünde,ayaklarým buz gibi.
Sýrtýma çarpan ruzgar söktü yüreðimi.
Sen mi estin, ruzgar mý bilemedim.
Yolun kenarýndayým.
Arabalar, insanlar, köpekler geçiyor.
Çarpmasýnlar, çarpmayayým derken,
Kalbim hýzla atýyor.
Bir çocuk koþuyor bana,
Senden sanýyorum alýyorum kucaðýma.
Görüyorum ne senden, ne bendenmiþ.
Çocuk bu býrakamýyorum.
Tepesindeyim kulenin,
Evimin, evinin, sehrin en tepesindeyim.
Duygular uçuyor yanýmdan.
Onlarda çarpmasýn derken,
Sený düsürüyorum aklýmdan.
Hoþçakal.
Sosyal Medyada Paylaşın: