Küresel ýsýnma,otomobil eksozu Sebebi her ne olursa olsun Düþmemekte kentime kar taneleri. Çocukluðumun geçtiði Gece kondu’nun bahçesi geliyor aklýma. Yakacak odunumuz yoktu -ama yaðardý lapa lapa kar evimizin çatýsýna. Hemende intihar etmezdi kendini, Günlerce,haftalarca kalýrdý topraðýn üzerinde, Zaten þehrimin alt yapýsý,eriyen karlarý kaldýramazdý Taþardý kanalizasyon çukurlarý, Bok kokusun da gittiðimizde oldu okul yoluna. Yinede kar birþey kaybetmezdi beyazlýðýndan, Donmuþ çeþme musluklarýndan medet uman anam, Doldururdu bir tencere içine onlarý, Yazlýk giysilerimizi,basardý talaþ sobasýna, Ve erirdi,iþte o zaman güzeldi eriyiþi karýn, Kuru damaklarýmýzda soðuk pýnar suyu iniyordu!..
Kimsecikler olmazdý gecenin ilerleyen saatlerinde,caddelerde Birtek kardan adamýmýz vardý,bahçemizin beyaz bekçisi, Aþ,ekmek istemezdi hani, Güneþ gösterirken yüzünü aðlardý, Bizlerde aðlardýk,onun bu hüzünlü gidiþine.
Okul bahçemizide süslerdi kar, El ele tutuþmanýn haram sayýldýðý o günlerde, Tutardýk,sarý,siyah saçlý kýzlarýn minik ellerini, Yokuþ aþaðý kayardý ayaklarý,yüzlerinde çingene sevinci, Nedense hoþumuza giderdi,onlarýn bu tatlý gülümseyiþleri, Akþamýnda ilk okul defterimizi süslerdi,isimleri. Buz tutardý evlerin çatýlarýndaki oluklar, Ucu sivri býçak gibi bakardý aþaðý buzlar, Korkuturdu bakýþlarý,küçük sýska bedenlerimizi.
Birtek yüksek tepe baþlarýnda erimezdi kar, Cesareti olan çýkardý yamacýna kayalarýn, Aklý yetmeyenimiz istiklal marþý okur, Aklý yetenimiz dinleyerek büyüdüðü türküyü. Bir çoðumuz sevmezdik istiklal marþýný, Cuma sonrasý diktiklerinde okul önüne, Titreyen bedenimize iþleyeceðini söylerdi, Osmanlý kültüründe büyümüþ ögretmenimiz, Ne zaman iþlediðini hissetsek, Hafta baþýna, çoðu gelmezdi okula,kimisi hiç, Ya bademciklerimiz,yada böbreklerimiz Ýltihabýn o buruk acýsýný misafir ederdi içinde..
Kar bizim için oyunlarda güzeldi, Babamýz dört gözle baharýn gelmesini beklerdi, Tuðla tutan elleri,tütünsüzdü kýþ günlerinde, Meteliksiz olmak onun için ayýp deðildi, Annem için bam baþka bir ayýptý, Utanýrdý hep ayný yazdan kalma Çaðla yeþili penyenin,yoksul bedenini süslemesinden, Haklýydý utanmakta,þimdi haksýz olaný sorguluyorum, Sakýn! þu köþkünde bakire bir kýzla, þömine baþýný bekleyen, Tokuþturduðu þarap kadehini,sömürerek içen, Parayla kadýn satýn alan ihtiyar herif olmasýn bu?
Ahh güzel kardeþlerim,arkadaþlarým, Aldýrmadan gitmek istiyorum bir yerlere, Kentsel dönüþümün magduru Fistanlý kadýnlarýyla,lastik ayakkabýlý çocuklarla Sokak köpekleri,kedileriyle güzel olan varoþlara, Yenik zamanýn yenik insaný olmak istemiyorum, Dýþarý çýkmak ve yürümek istiyorum, Haciz,ihtar mektuplarýyla dolu posta kutusuna, Yýkýlan evimizin en garip yerlerine,dokunmayýda. Güneþin ýþýklarýyla sararan düþlerimi tazelemeliyim, Oturup küçük kaya parçasý üzerine, Karýn yaðmasýný beklemeliyim, - Ki yaþamalýyým,bir kez daha çocukluðunu sokaðýn..
Devrim DOKDERE Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrim Dokdere Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.