Aþk bu aniden gelir, Ocak’da doðan güneþ gibi, Ani verilen yýkým emri gibi.
Oturur bekleriz günlerce Hiç sevmediðimiz caddenin Çürük duvarlarýnda.
Beklemenin kutsal olduðuna inanýrýz Okyanuslar üzerinden geçeriz,yýldýzlara ulaþýrýz, Tanýþýrýz sonunda mevsim rüzðarlarýn’da,
Ve endiþeli bekleyiþler doðar akþamlarýmýzda Yiteceðini düþünürüz, Hatta öleceðini aþklarýn.
Sonra volkanýn kýzðýn sýcaðýna yürürüz Alt etmek için,içimizdeki canavarý, Düþmandýr bu, filizlenir damarlarýmýz’da.
Beynimizi koca bir savaþa sokarýz, O gün kan kýzýlý bayraðý asarýz yüreðimize, Denizden,pusulanýn kuzeyin’den daha uzaða, Barýþýrýz tüm kýskanç yanlarýmýzla, Ve baþlarýz kaldýðýmýz yerden yaþamaya,
Bir kitabýn içinde kendimizi buluncaya dek..
Devrim DOKDERE Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrim Dokdere Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.