Yakarken içimi sevda ateþi; Serin bir meltemle savrulur külüm. Bulunmaz benzeri, yoktur bir eþi; Baðlanmak iþkence, vazgeçmek ölüm! Yakarken içimi sevda ateþi...
Eylül güneþine yenilen yaprak; Bir kavis çizerek düþüyor yere; Gözyaþý seliyle ýslanan toprak; Umutla yeþerir göz göre göre. Eylül güneþine yenilen yaprak...
Ýsminin iffetle bulduðu mana; Ruhuma ince bir heyecan verir; Zaten yakýþan da budur insana; Sevda ateþiyle taþ bile erir. Ýsminin iffetle bulduðu mana...
Periþaným sensiz dünyam tarümar; Hasretin çýð gibi büyür içimde, Vuslata yürürken yediðim þamar; Silindi gözümde, renk de, biçim de! Periþaným, sensiz dünyam tarümar...
O kadar büyük ki kalbimde yerin; Bu denli sevmemiþ Kerem’le Aslý. Tüm güzel þeylerin, bunca eserin,; Hepsi senin adýn ile cinaslý. O kadar büyük ki kalbimde yerin...
Yok ettin aklýmý, eyledin deli; Meçhule karýþtý yazým ve kýþým. Divane olmuþum gittin gideli, Dinmiyor þuramda bu acý hýþým! Yok ettin aklýmý, eyledin deli...
Rengârenk bir bahçe, ortasýnda sen; Sana gýpta eder güller, leylaklar. Ömür çizgi çizgi, aþk desen desen; Her çiçek kokundan bir aný saklar, Rengarenk bir bahçe, ortasýnda sen...
Zambaklar açýlýr gönül baðýmda; Onlar ki, bir sevgi ifadesidir, Iþýðým olursun zulmet çaðýmda; Varlýðýn dünyamýn meþalesidir! Zambaklar açýlýr gönül baðýmda...
Halil GÜLÞEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halil Gülşen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.