Son darbelerini vurmak için dine, budun*a. Bütün yeni dünya göz dikmiþti Türk’ün yurduna. Batýlý sýrtlanlarýn hesaplamadýðý vardý, Zincir vurulur muydu hiç, bu daðlarýn kurduna…
Yüzyýllardýr girmiþlerdi sömürge havasýna. Hýrs ile kaptýrýp gelmiþlerdi Tur Ovasý**’na. Gördüler, Doðu nasýl sarýlýrmýþ davasýna, Heyhat! Çomak sokulur mu hiç Türk’ün yuvasýna…
Ey þeytanlara papucunu ters giydiren Batý. Nursuz, taþ kesilmiþ o yüreðin katý mý katý. Senin puþt hilelerinin vardý evveliyatý, Bu sefer iþe yaramadý Tur Ovasý atý**…
Bütün þerle baþa güreþiyordu Gelibolu. Ortalýk, bizlerden þehit, onlardan ölü dolu. Gidiyordu; kafa, gövde, bacak, kiminin kolu, Nur kazanacak elbet, var mý bunun baþka yolu?..
Hiç kimseye çanak tutmamýþtý ki Çanakkale. Kýzýl Elma’yý terk eyledik te geldik ne hale. Elimizde kalan bu vatan topraðý tek kale, Bu vatan; kim eliyle kime edildi ihale…
Nafi der, Üç kýtadan çekildik "dalalet" ile. Turan yolunda, Tur Ovasý’nda kýstýrdý hile. Bir dar boðazda dayanýyoruz, nedir bu çile, Boðup gömeceðiz Batý’yý, tarih gelsin dile…