Olmayýnca, olmuyor. Bulunmuyor kaybedilenler... Ne derin düþüncelere dalmak geri getiriyor Ne de ; Ayaðýna koca bir taþ baðlayýp Derin sulara gömülmek, götürüyor. Güneþe aþýk çiçek misali Yönümü ne zaman ýþýða dönsem, Yol kenarýnda ezilmiþ bir kediye takýlýp, tökezliyorum. Düþmeye ramak kalmýþ halime bakýp hayasýz ca gülüþüyorlar... Utanýyorum !... Bir sis perdesi arkasýna düþüyor hayallerim Birden bulanýklaþýyor her þey, bir bir uzaklaþýyor. Ensesine, nerden geldiði belli olmayan okkalý bir tokat yemiþ kadar Sersemleþen bedenime sözüm artýk geçmiyor. Yutuyorum aðzýmda yýllardýr geveleyip durduðum cümleleri Gördüklerimi görmemiþ, duyduklarýmý duymamýþ gibi yapýyorum Eskiden, heyecanla kendimi mutlu bulup gittiðim yerler Gece, üzerinde oynayacak çocuklarý bekleyen Boþ salýncaklarla dolu parklara dönüþünce Korkuyor, apar topar geri dönüyorum Bu kaçýþ mýdýr yok sa gerçeklere koþuþ mudur, Bilmiyorum. Yalnýzlýk büyüyor, ben küçülüyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
H.Hande HAGHGOUİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.